-Сайн байна уу? Та сайн явж ирэв үү? Монголд хэзээ ирсэн бэ?
-Өнөөдөр өглөө л ирлээ /өчигдөр/.

-Би зөв санаж байгаа бол та 2005 онд Монголд ирж байсан билүү?
-Тиймээ, би 2005 онд ирж байсан. Одоо есөн жилийн дараа хоёр дахь удаагаа Монголд ирж байна.

-Тэр үед та Монголын одод маш тод, их ойр харагддаг нь их сонин байсан гэж ярьсан байсан. Энэ удаа ирэхэд Улаанбаатар хэр өөрчлөгдөж вэ?
-Маш их өөрчлөгджээ. Би бараг танихгүй байна. Орчин үеийн олон шинэ сайхан барилга барьжээ. 2005 онд намайг ирэхэд харж байсан шиг их гэр хороолол ер харагдахгүй байна. Ямар ч байсан би Улаанбаатарт бууснаас хойш одоо хүртэл нэг ч гэр олж харсангүй. Есөн жилийн өмнө миний санаж байгаагаар Улаанбаатарын тал нь гэр хороолол байсан. Оддын тухайд энд тэнгэр нь цэлмэг, учраас үнэхээр сайн харагддаг юм байна лээ.

-Монголд хөл тавиад хамгийн анх юу хийсэн бэ?
-Улаанбаатарт ирээд хамгийн түрүүн энд Чингисийн талбайн хажууханд байдаг өвөөгийнхөө хөшөөнд очиж хүндэтгэл үзүүлсэн. Өвөөгийн хөшөөнд цэцэг өргөж, тэнд төрөл садны хүмүүстэйгээ уулзсан. Энэ бол энд ирээд миний хийх ёстой хамгийн гол зүйлсийн нэг байсан.

-Та өвөөгийнхөө тухай хэр сайн мэддэг вэ?
-Харамсалтай нь намайг зургаатай байхад өвөө маань өөд болсон. Өвөөгийн тухай миний дурсамж хүүхэд болгонд байдаг багын дурсамж. Гурав дөрөвтэй эсвэл тавтай хүүхэд улс төр гэж юу мэдэх билээ дээ. Тиймээс өвөөгийн талаарх миний дурсамж  гэвэл ачаа эрхлүүлэн тоглодог, надтай надад таарсан сэдвээр юм ярьдаг зүйлстэй л холбоотой. Харин өвөөгийн үлдээсэн өв, гүйцэтгэсэн үүргийн тухайд би энэ бүхнийг одооноос л бүрэн ухамсарлан ойлгож эхэлж байна гэж боддог. Ялангуяа, 2005 оноос хойш энд Монголд ирээд явсны дараа олон зүйлийг ойлгох болсон.
Учир нь, Орост амьдарч байгаа хүн ямар ч олон ном, дурдатгал уншлаа гээд тэр бүр сайн ойлгож, ухамсарлахад хэцүү. Заавал энд ирж, бодит байдлыг өөрийн нүдээр үзэж харж, сонсоод мэдрэх шаардлагатай байдаг юм байна лээ. Тиймээс хоёр дахь удаагийн Монголд ирж байгаа нь Монголыг ерөнхийд нь харж мэдрэхээс гадна өвөөгийн төрж өөссөн тэр газар нутагт нь очиж үзэх зорилготой. Миний энэ удаагийн гол зорилго Увс аймаг, Давст суманд очиж өөрийнхөө үндэс, угсаатай танилцлах. Миний хувьд Монголд байж эндэхийн агаараар амьсгалж, хүмүүстэй нь харилцана гэдэг их аз жаргал. Одоогийн миний энд байх хөтөлбөр нэг их удаан биш, ердөө долоо хоног. Тиймээс бид Увс руу онгоцоор нисч очно тэнд хоёр өдөр байна, тэр хоорондоо Улаагом, Давст суманд байдаг өвөөгийнхөө музейгээр орно, орон нутгийн хүмүүс, албаныхантай ч уулзах юм.

-Таныг ямар зүйл хүлээж байгаа бол гэж бодож байна?
-Би ер нь аль нэг тийшээ явахдаа найдах, хүлээхээс ангид байхыг хичээдэг. Учир нь, найдах, хүлээхийг дагаад байнга түгшүүр, гонсойх гэх мэт зүйлс хамт явж байдаг. Тиймээс би зүгээр л нээлттэй байж, өргөнөөр сэтгэн, болж байгаа бүхнийг чин сэтгэл, сайнаар хүлээн авахыг чармайдаг.

-Та цаашид Монголоор ахин зочлох, танилцах төлөвлөгөөтэй байгаа юу?
-Тийм боломж гарвал би үнэхээр их баярлана. Би өөрийн амьдрал, ажлыг Монголтой аль болох их холбоотой байгаасай гэж хүсдэг. Тиймээс би амьдралаа хэрхэн яаж Монголтой илүү нягт уялдаа холбоотой болгох талаар судалж байгаа. Ялангуяа ажил мэржгэлийн салбарт ямар өөрчлөлт хийвэл Монголтой илүү нягт холбоотой байх талаар бодож байна. Одоохондоо хамгийн ерөнхий тов гаргаад байгаа. Цаашид сэтгэлдээ энэ бүхнийг бодитоор хэрэгжүүлэх асар их хүсэл байгаа. Энэ хүсэл минь амьдралд хэрэгжих байх гэж бодож байна.

-Та монгол хэл судлаж үзсэн үү?
-Миний хувьд монгол хэл хэцүү. Хэд хэдэн ярианы дэвтэр, сурах бичиг надад бий. Тэгээд тэндээс зарим, үг, өгүүлбэр, хэллэг зэргийг сурч байсан. Зөв бигийн дүрмийг сурах их хэцүү санагдсан. Алс хол суугаад зөвхөн номоор сурна гэдэг маш хэцүү. Тиймээс ард олны дунд нь байж, байнгын харилцаатай байх нь их чухал юм байна лээ. Би ярианаас зарим үгийг ойлгоно, гадуур явж байгаад  хаяг гэх мэт зүйлсийг уншаад ойлгоно. Гэхдээ сайн ярьж, бодол санаагаа илэрхийлдэг болохыг тулд орчинд нь амьдрах, амьсгалах их чухал. Өөрөөр хэлбэл, номоор үзэхтэй зэрэгцэн, монголчуудтай байнга ярьж, харилцаатай байх хэрэгтэй. Иймд би ажил мэргэжлийн хувьд монгол хэлийг илүү нарийн судлахтай зэрэгцэн, монголчуудтай байнга харилцаа, холбоотой байх хэлбэрээр ажлаа зохион байгуулах боломж гарна гэдэгт их найдаж байна. Үүний тулд Москвад эсвэл Монголд байх эсэх нь чухал биш.

-Та өвөөгийнхөө өв сан судалдаг хүмүүстэй байнга холбоотой байдаг уу? Энд байгаа хүмүүстэй жишээлэхэд тогтмол холбоотой байдаг уу?
-Бид уулзаж танилцаад удаагүй. Харин цаашдаа байнга харилцаатай байна гэж найдаж байгаа. Ер нь би хүнтэй уулзах, танилцахыг зүгээр нэг тохиолдлын зүйл гэж боддоггүй. Өнгөц харахад тохиолдлын мэт санагдаж болох ч сайн бодоод ирэхээр тэр уулзалт болгон тохиолдлын юм биш байж, хувь тавилангаас тэгж зохицуулсан байжээ гэсэн дүгнэлт хийдэг.
Увсаас ирээд энд хэд хоногийг зөвхөн хамаатан саднуудтайгаа уулзах, илүү дотно танилцахад зориулна гэж төлөвлөсөн. Би залуучуудтай нь интернэтээр холбоотой байдаг. Гэхдээ интернэтээр холбогдох нэг хэрэг, бодит амьдрал дээр нүүр нүүрээ хараад уулзана гэдэг огт өөр зүйл шүү дээ. Тэгээд ч хамаатнуудтайгаа бүгдтэй нь интернэтээр холбогдож чаддаггүй. Залуучуудтай бол мэдээж чаддаг бол харин ахмад үеийнхэн маань тэр бүр интернэтээр чөлөөтэй холбогдож чаддаггүй. Иймд би ахмадуудтайгаа одоо ингээд уулзаж ярилцах боломжтой болж байгаадаа их баярлаж байна.

-Ингэхэд таны эмээг хүндэтгэн адилхан Анастасия гэж нэрлэсэн үү?
-Тэгсэн. Би мэдээж өвөө эмээтэйгээ хамт амьдардаг байхдаа байнга л ярилцдаг байсан ч Монголын төлөө, монголчуудын төлөө эмээгийнхээ хийсэн бүтээсэн зүйлсийг мөн л саяхнаас зохих ёсоор ойлгож эхэлж байгаа гэж болно. Миний хувьд жирийн эмээ. Тэгээд арай том болоод Монголд ирээд өвөө, эмээ хоёрын гүйцэтгэж байсан зүйлсийг салгаж ялган ойлгож эхэлсэн. Өвөө маань улс төр, эдийн засгийн салбарт, харин эмээ нийгмийн халамжийн салбарт ямар их зүйлийг Монголын төлөө хийж бүтээсэн болохыг ойлгоод тэр хоёроороо маш их бахархаж, хүндэлж явдаг.
Цаашдаа, удам, овгийнхоо нэр төрийг хамгаалах, хадгалах, Монголын хөгжилд, би өөрөө нэг хэсэг нь болж байдаг монголчуудын хөгжлийн төлөө өөрийн гэсэн хувь нэмэр оруулахад эцэг, өвгөдийн минь сүнс, сүлд намайг дэмжинэ гэдэг итгэж явдаг.

-Та одоо Орос, Москвад ямар ажил эрхэлдэг вэ?
-Би аялал жуулчлалын салбарт ажилладаг. Ази, Африк, Латин Америкийн орнууд руу аялал жуулчлал зохион байгуулдаг.

-Өнөөдөр Интернэтээс таныг Төвдөд ариун Кайлаас уулын өмнө зургаа авахуулсан байхыг олж харлаа?
-Тиймээ би Төвдөд хоёр ч удаа очиж байсан.

-Төвдөд очиход ямаршуу сэтгэгдэлд төрж байв? Ингэхэд та буддист уу?
-Хүний дотоод сэтгэлд их өөрчлөлт гардаг. Би буддын шашинтан болохоор ямар ч байсан надад тэнд их сайхан байсан. Ахиад нэг бус удаа Төвдөд очно гэж бодож байгаа.

-Та Монгол руу аялал зохион байгуулж байв уу?
-Би аялал жуулчлалын салбарт зургаан жил ажиллаж байгаа. Энэ бүх хугацаанд Монголын тухай үргэлж санаж байсан. Тиймээс Монгол руу ч жуулчлал зохион байгуулж байлаа. Жилдээ 3-4 удаа жуулчид явуулдаг. Газар нутаг, түүхэн дурсгалтай танилцах, загасчлах гэсэн хүмүүс гол төлөв Монголыг зорьдог.

-Москвад байдаг найз нар чинь таны өвөө, овгийн талаар олж мэдээд гайхдаг уу?
-Зарим найз огт мэддэггүй. Мэддэг нэг нь их тайван хүлээцтэй ханддаг. Одоо өөр цаг үе, өөр үнэт зүйлстэй болсон шүү дээ. Харин ахмад үеийн хүмүүс бол арай өөр.

-Та өөрөө Монголоор удаан аялах, жуучлах талаар бодож байсан уу?
-Энэ бол миний гол хүсч, мөрөөддөг зүйлийн нэг. Ажил төрөл, нөхцөл байдал таараад Монгол орноор, Алтайн улсаар жуулчлах, явган аялах боломж гарвал их баярлана.

-Эцэст нь Монголд ирсний дараа төрж байгаа сэтгэгдлээсээ манай уншигчидтай хуваалцана уу?
-Би Монголд ирсэндээ үнэхээр их баяртай байгаа. Энэ газарт ахин хөл тавихыг олон жилийн турш хүсч, мөрөөдсөөр ирсэн. Яг одоо би маш их аз жаргалтай байна. Ийм олон хүнтэй уулзан танилцаж, ярилцаж байгаадаа үнэхээр баяртай байна. Хүний амьдралд байдаг хамгийн үнэтэй, чухал зүйл нь бидний уулзаж учирж байгаа хүмүүс гэж боддог. Би Монголд ирэх боломжийг бүрдүүлж өгсөн тэр бүх хүнд бүгдэд нь маш их талархаж байна.
Надад энд үзүүлж байгаа бүх хүндлэл өвөөгийн хийж бүтээсэн зүйлийн ач, өөрийгөө дэндүү залуу, зарим талаар энэ бүх хүндлэлийг авах болоогүй  гэдгийг маш сайн ухамсарлан ойлгож байгаа. Ингэж ойлгох тусам миний дотор энэ хүмүүсийн сайхан сэтгэлийн ачийг ёс төртэй хариулах  юмсан, Монголд өөрийн гэсэн хувь нэмэр оруулах юмсан гэсэн хүсэл улам их оргилж байна.
Би Монголд хайртай, монголчуудад хайртай, надад их дотно байдаг, ирээдүйд миний хувь тавилан Монголтой  маш нягт холбоотой байх болно гэдгээ чин сэтгэлээсээ хэлье.